Ξενοδοχεία - Συστήματα επεξεργασίας νερού

Ο υδράργυρος μπορεί να εισέλθει στο πόσιμο νερό ως απόβλητο χημικών βιομηχανιών αφού χρησιμοποιείται ευρύτατα στη βιομηχανία ηλεκτρολογικού εξοπλισμού, στην παρασκευή χρωμάτων, στη χαρτοβιομηχανία και στη παραγωγή μυκητοκτόνων.

Ο ανόργανος υδράργυρος είναι τοξικός αλλά όχι τόσο όσο ο οργανικός υδράργυρος, κυρίως με τη μορφή του μεθυλυδράργυρου (CH3Hg+). H ανώτερη παραμετρική του τιμή ορίζεται στο 1mg/l.

To αρσενικό αποτελεί γνωστό δηλητήριο. Συγκεντρώσεις αρσενικού πάνω από τα όρια στο πόσιμο νερό απαντώνται σε αρκετές περιοχές της Ελλάδος αλλά και ολόκληρου του κόσμου. Οι φυσικές πηγές του αρσενικού είναι τα ηφαιστειογενή πετρώματα, αλλά μπορεί να προέρχεται και από την αποσύνθεση της φυτικής οργανικής ύλης. Απαντάται στο νερό σε δύο μορφές.Το πεντασθενές αρσενικό και η τοξικότερη μορφή του το τρισθενές αρσενικό. Το μεγάλο πρόβλημα στο πόσιμο νερό είναι το τρισθενές αρσενικό το οποίο είναι καρκινογόνο. Τα περισσότερα φυσικά νερά περιέχουν αρσενικό σε συγκεντρώσεις συνήθως πάνω από 5mg/l. Η ανώτερη παραμετρική του τιμή ορίζεται στα 10mg/l.

To όνομα του προέρχεται από την ελληνική λέξη χρώμα. Στο πόσιμο νερό απαντάται σε δύο μορφές. Σαν τρισθενές χρώμιο και ως εξασθενές χρώμιο. Το μεγάλο πρόβλημα όσον αφορά το πόσιμο νερό είναι το εξασθενές χρώμιο (CR6+) και αυτό συναντάμε σχεδόν αποκλειστικά, γιατί τα άλατα του εξασθενούς χρωμίου είναι πολύ ευδιάλυτα στο νερό. Το εξασθενές χρώμιο ρυπαίνει συνήθως τα επιφανειακά νερά και η μόλυνση προέρχεται ως επί το πλείστον από βιομηχανίες μεταλλουργίας και επιμεταλλώσεων.

Η μόλυνση από εξασθενές χρώμιο πρέπει να αντιμετωπίζεται αμέσως, γιατί οι χημικές του ενώσεις είναι πολύ τοξικές και προκαλούν μεταλλάξεις στον ανθρώπινο οργανισμό. Η ανώτερη παραμετρική του τιμή ορίζεται στα 50mg/l.

Τα αμμωνιακά ιόντα αποτελούν συνήθως σημάδι ρύπανσης του πόσιμου νερού από κοπρανώδεις ουσίες. Ορισμένες φορές όμως η μόλυνση μπορεί να οφείλεται σε ορυκτά. Δημιουργούν πρόβλημα δυσάρεστης γεύσης και οσμής στο πόσιμο νερό. Το σημαντικότερο όμως πρόβλημα, που δημιουργούν είναι ότι καθιστούν αναποτελεσματική τη χλωρίωση του νερού σε μεγάλο βαθμό. Η ανώτερη παραμετρική τους τιμή ορίζεται στα 0,50mg/l.

Πρόκειται για τα θειικά άλατα νατρίου, ασβεστίου και μαγνησίου. Σε συγκεντρώσεις άνω των 700mg/l προκαλούν δυσάρεστη γεύση στο νερό. Κύρια πηγή θειικών ιόντων στο πόσιμο νερό είναι το νερό της βροχής. Μπορεί επίσης να προέρχονται από ιζηματογενή πετρώματα, που περιέχουν θειικό ασβέστιο ή θειικό πυρίτιο. Η ανώτερη παραμετρική τους τιμή ορίζεται στα 250mg/l.

Κάτω από τη γενική ορολογία πτητικές οργανικές ενώσεις (VOC's) περιλαμβάνεται μία πολύ μεγάλη και ιδιαίτερα επιβλαβής ομάδα μολυντών του πόσιμου νερού όπως φυτοφάρμακα,ζιζανιοκτόνα,διαλύτες,ελεύθερα μονομερή,κ.λ.π. Είναι αποτέλεσμα της εκβιομηχάνισης στα μεγάλα αστικά κέντρα και της εντατικής γεωργίας στις αγροτικές περιοχές. Η μόλυνση του νερού από πτητικές οργανικές ενώσεις είναι πλέον πολύ διαδεδομένη και είναι ένα πρόβλημα που συνεχώς αυξάνεται. Μπορούν να εισέλθουν στο νερό από μιά ποικιλία παραγόντων. Το βενζόλιο για παράδειγμα μπορεί να εισέλθει στο πόσιμο νερό από διαρροή υπόγειων δεξαμενών καυσίμων βενζίνης και πετρελαίου. Το διχλωρομεθάνιο είναι για παράδειγμα διαλύτης, που χρησιμοποιείται ευρέως στη βιομηχανία και μπορεί να καταλήξει στο πόσιμο νερό από τα βιομηχανικά απόβλητα. Το τριχλωροαιθυλένιο χρησιμοποιείται από τη χημική βιομηχανία ως συστατικό σε καθαριστικά. Πολύ συχνή είναι επίσης η μόλυνση του πόσιμου νερού από τη χρήση φυτοφαρμάκων και ζιζανιοκτόνων στις γεωργικές καλλιέργειες. Η ίδια η χλωρίωση του νερού δημιουργεί παραπροϊόντα τα οποία είναι περισσότερο επικίνδυνα από το ίδιο το χλώριο. Ο κατάλογος δυστυχώς των πτητικών οργανικών ενώσεων (VOC's) είναι μακρύς και ατελείωτος. Η μόλυνση από πτητικές ενώσεις είναι σχεδόν παντού, και είναι ένα από τα προβλήματα που θα οξύνονται στο μέλλον.

Τα νιτρικά άλατα είναι ουσίες που περιέχονται σε απόβλητα και σε ορισμένα χημικά λιπάσματα και μέσω αυτών είναι δυνατό να εισχωρήσουν στα αποθέματα νερού. Οι συγκεκριμένες ουσίες είναι ιδιαίτερα επιβλαβείς. Υπάρχει η άποψη ότι τα νιτρικά άλατα μπορούν να προκαλέσουν κάποιες μορφές καρκίνου και σε μεγάλες δόσεις μπορεί να προκαλέσουν κυάνωση στα βρέφη.

Σε κάποιες περιοχές της χώρας το νερό είναι ελαφρύ και σε άλλες βαρύ. Αν κάποιος που ζει σε μια μεγαλούπολη, επισκεφτεί ένα χωριό, είναι πιθανό να βρει την γεύση του ντόπιου νερού αβάσταχτη. Το νερό που έχει συνηθίσει να πίνει στην πόλη είναι 'ελαφρύ', ενώ αυτό του χωριού είναι 'βαρύ'. Οι διαφορές ανάμεσα στα δύο είδη νερού είναι απλές, αλλά σημαντικές. Το βαρύ νερό έχει μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε ασβέστιο και μαγνήσιο, ενώ το ελαφρύ νερό έχει μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε νάτριο. Το βαρύ νερό είναι καλύτερο για την καρδιά, επομένως, αν και το ελαφρύ νερό φαίνεται πιο εύγευστο, δεν είναι και το πιο ωφέλιμο. Το νερό για μπάνιο μπορεί να είναι ελαφρύ, αλλά το πόσιμο νερό καλό είναι να είναι όσο το δυνατόν πιο βαρύ.

Η τελευταία αυτή κατηγορία συμπεριλαμβάνει μικροσκοπικούς σκώληκες, παράσιτα και πρωτόζωα. Οι μεγαλύτεροι παραβάτες είναι η γιάρδια και το κρυπτοσπορίδιο που κυρίως προκαλούν διάρροια, αφυδάτωση, εντερικές διαταραχές, ακόμα και θάνατο σε ανθρώπους με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα. Οι ειδικοί στο νερό εκτιμούν ότι πάνω από 63% του προβλήματος του νερού στις ΗΠΑ σήμερα είναι αποτέλεσμα της γιάρδια και κρυπτοσποριδίου.

Υψηλές συγκεντρώσεις μαγγανίου στο νερό προκαλούν μια δυσάρεστη πικρή γεύση, ενώ προσδίδουν και ένα ελαφρά υποκίτρινο χρώμα στο πόσιμο νερό. Το μαγγάνιο θεωρείται ένα από τα λιγότερο τοξικά στοιχεία στην ποιότητα του νερού. Το πρόβλημα με το μαγγάνιο είναι ότι η παρουσία του διευκολύνει την ανάπτυξη μικροοργανισμών με αποτέλεσμα και την αύξηση της θολότητας. Η ανώτερη παραμετρική του τιμή ορίζεται στα 50mg/l.

Η μόλυνση του νερού από σίδηρο συναντάται κυρίως στα βαθειά υπόγεια νερά που διέρχονται από πετρώματα πλούσια σε σίδηρο. Ακόμη και μικρή ποσότητα σιδήρου στο πόσιμο νερό δίνει άσχημη γεύση κατά την κατανανάλωσή του. Ένα μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι η συγκέντρωση σιδήρου στο νερό ευνοεί την ανάπτυξη βακτηρίων. Τα επιφανειακά νερά δεν περιέχουν συνήθως καθόλου διαλυμένο σίδηρο. Η ανώτερη παραμετρική του τιμή ορίζεται στα 200mg/l.

Προέρχεται κυρίως από βιομηχανικά απόβλητα και τη διάβρωση των γαλβανισμένων σωλήνων. Σε μαλακά νερά με χαμηλό ph μπορούν να βρεθούν συγκεντρώσεις καδμίου επειδή τα νερά αυτά είναι πιo διαβρωτικά. Το κάδμιο είναι ένα από τα τοξικότερα μέταλλα. Μόλυνση από κάδμιο στο πόσιμο νερό πρέπει να αντιμετωπίζεται αμέσως. Η ανώτερη παραμετρική του τιμή ορίζεται στα 5mg/l.

Τα βακτηρίδια είναι μικροσκοπικοί οργανισμοί. Πολλοί από αυτούς τους οργανισμούς που βρίσκονται στο νερό δεν εμπνέουν καμία ανησυχία ως προς την υγεία, δεδομένου ότι δεν προκαλούν καμία ασθένεια.
Άλλα πάλι είναι εξαιρετικά έως πολύ επικίνδυνα όπως το γνωστό σε όλους το Εσερίχια κόλι (e-coli), οι ψευδομονάδες , εντερόκοκκοι η και άλλα.

Το Χλώριο εξακολουθεί να αποτελεί την κύρια μέθοδο απαλλαγής του πόσιμου νερού από μικρόβια και την οργανική ουσία , πολλές έρευνες σε όλο τον κόσμο δείχνουν πως τόσο η χρήση του στο πόσιμο νερό όσο και η χλωρίωση του νερού στις πισίνες, στα κολυμβητήρια, στα spa και στα υδρομασάζ αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για την υγεία .

Το φθόριο καταστρέφει μια ουσία που είναι υπεύθυνη για την ορθή λειτουργία του νευρικού συστήματος, την ακετυλοχολίνη. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την αδράνεια στη μεταβίβαση εντολών προς τον εγκέφαλο, την αποδυνάμωση της μνήμης ενώ η έλλειψη της ευθύνεται και για τη νόσο Alzheimer. Συν τοις άλλοις, ευθύνεται για μια σειρά καρκινογενέσεις, ιδιαίτερα στα οστά, καθώς και για οστεοπόρωση και αρθρίτιδα.

Σημαντικές ποσότητες χαλκού διαλύονται στο πόσιμο νερό από τη διάβρωση των χαλκοσωλήνων στα δίκτυα ύδρευσης. Αν το νερό μείνει στάσιμο για πολλές ώρες στις σωληνώσεις η συγκέντρωση χαλκού στο πόσιμο νερό μπορεί να υπερβεί τα 20mg/l.

Ο χαλκός σε μεγάλες συγκεντρώσεις χρωματίζει ελαφρά το πόσιμο νερό και του προσδίδει μια στυφή γεύση. Η ανώτερη παραμετρική του τιμή ορίζεται στα 2mg/l.

Το νερό δεν πρέπει να περιέχει μόλυβδο. Ο μόλυβδος είναι δηλητηριώδης και το σώμα μας δεν μπορεί αν τον επεξεργαστεί ή να τον εξαλείψει. Ο μόλυβδος συσσωρεύεται και μπορεί, σταδιακά, να βλάψει την υγεία. Το νερό του δικτύου έχει, σχετικά, μικρή περιεκτικότητα σε μόλυβδο, αλλά μέχρι να φτάσει στη βρύση μας, η περιεκτικότητα σε μόλυβδο μπορεί να αυξάνει - ιδιαίτερα σε παλιές πόλεις, όπου υπάρχουν μολύβδινοι αγωγοί ύδρευσης.

Το στοιχείο αυτό, σε μικρή ποσότητα, συμβάλλει στην προστασία του ανοσοποιητικού μας συστήματος. Διεισδύει στο νερό μέσω της όξινης βροχής, αλλά και με το νερό της βροχής που πέφτει σε έδαφος που περιέχει αλουμίνιο. Εμφανίζεται επίσης σε παλιά υδραυλικά συστήματα. Η υπερβολική λήψη αλουμινίου και η απορρόφηση του από τον ανθρώπινο οργανισμό, έχει αναφερθεί ότι συμβάλλει στην εμφάνιση της νόσου Αλτσχάιμερ, δηλαδή στον εκφυλισμό των εγκεφαλικών κυττάρων.

Και πάλι λόγω παλαιών αγωγών ύδρευσης, που ήταν κατασκευασμένοι από αμίαντο, τα νερά των δικτύων μπορεί να είναι επιβαρημένα από το μέταλλο αυτό, το οποίο επίσης έχει την ιδιότητα να συσσωρεύεται στον οργανισμό μας. Η μακροχρόνια επιβάρυνση του οργανισμού μας από τις ίνες αμιάντου, σίγουρα υποσκάπτει την υγεία μας και πιθανότατα ευνοεί ορισμένες μορφές καρκίνου.

Άμεση καθαριότητα στα μπάνια - Τέλος στα στίγματα από άλατα.

Προϋποθέτει εργατοώρες για τον καθαρισμό.

Απαιτεί κόστος αγοράς χημικών.

Τα χημικά βλάπτουν το περιβάλλον.
Τα χημικά βλάπτουν την ανθρώπινη υγεία.
Τα χημικά προκαλούν σταδιακό θάμπωμα σε οποία επιφάνεια και αν εφαρμοστούν, και δίνει την αίσθηση του παλιού.

Δέχεσαι παράπονα από τους πελάτες για την κακή ποιότητα νερού στις βρύσες.